Frida’nın günlükleri: 3

Küçük bir kızla hayali bir arkadaşlık
kurmanın derin tecrübesini edindiğimde
altı yaşında olmalıydım…
Aşağı yukarı benimle aynı yaşta.
Allende Caddesi’ne bakan
Eski odamın penceresinde,
Camın üstünde nefes alırdım.
Parmağımla bir “kapı” çizerdim…
O “kapı”dan
hayalimde dışarı çıkardım
ve hızlıca o uçsuz bucaksız mutlulukla,
bütün tarlaları geçerdim
PINZON adlı bir sütçü dükkanına
varana kadar görürdüm
PINZON’un O’sundan içeri girerdim
ve hızlıca bir şekilde
hayali arkadaşımın beni orada hep beklediği
dünyanın iç organlarına inerdim.
Onun nasıl gözüktüğünü
ya da rengini hatırlamıyorum.
Ama çok neşeli olduğunu hatırlıyorum
- ve çok güldüğünü.
Ses çıkarmadan.
Çevikti.
Ve sanki hiç ağırlığı yokmuş gibi dansediyordu.
Dansederken her hareketini takip ediyordum,
Ona gizli sorunlarımı anlatırdım.
Hangileri? Hatırlamıyorum. Ama
sesimden bütün dertlerimi anlardı.
Pencereye geri geldiğimde,
cama çizdiğim ayrı kapıdan içeri girerdim.
Ne zaman?
“Onunla” ne kadar zaman birlikteydim?
Bilmiyorum.
Bir saniye de olabilir, binlerce yıl da.
mutluydum.
“Kapıyı” elimle silerdim ve “yok olurdu.”
Bu sevinç ve sırla
evimizin avlusunun en uzak köşesine koşardım
ve hep aynı yere bir ağacın altına,
bu küçük kızın canlı anısının büyük mutluluğu ile
yalnız kalmanın heyecanı içinde bağırır ve gülerdim.
Bu büyülü arkadaşlığı yaşayalı 34 yıl oldu
ve onu her hatırladığımda yeniden canlanıyor
ve dünyamın daha da içinde büyüyor.
PINZON 1950. Frida Kahlo

İKİ
FRI
DA
Coyoacan
Allende 52